Thriothe - De Hoofdstad van Brittanië

Thriothe, de hoofdstad van Brittanië, is één grote labyrinth aan winkels, huizen, marktplaatsen, herbergen en onder andere een paleis. Je zou denken dat het paleis bewoont word door Vrouwe Oonagh, maar het blijkt dat die er alleen voor de sier staat. Mensen lopen vrolijk rond en het blijkt er altijd druk te zijn. Natuurlijk gebeuren hier ook dingen zoals misdaden als stelen, maar vechten kan hier niet, want dan word je direct uit elkaar gehaalt, hoewel je ook in de vele donkere steegjes kan vechten.

Regels: Vechten mag, maar dan wel in de steegjes en vermoord elkaar niet.
Personen: Vrij

Vrouwe oonagh liep door de stad. Gelukkig kende niemand haar hier van uiterlijk dus kon ze hier rustig op zoek naar nieuwe recruten. En dat zonder opgemerkt te worden . Ze had tot nu toe nog niet veel volgelingen . Veel te weinig om die ellendige Sorcha te vernietigen. Diep in gedachten liep ze verder.

Elliot liep rustig door de stad, samen met zijn kat Odin die naast hem mee liep. Odin keek nieuwsgierig rond met haar blauwe ogen en speelde met bijna alles wat op de grond lag. Broodzakjes, muntjes, kauwgomballen en wel meer. Ze was een speelse kat, ondanks haar serieuze eigenaar, die maar koeltjes rond keek en zich niet interesseerde voor de gekleurde tenten, waar ze vanalles en nog wat verkochten. Hij zuchte alleen maar en tilde Odin op. Met een kalme blik aaide hij over haar witte prachtige bol, en verveelde zich.

Vrouwe oonagh schrok op. er was een man tegen haar aangebotst. Boos sister ze een toverspreuk. op de plaatsen waar de manier net nog had gestaan. Zat nu een dikke rat verbaasd om zich heen te kijken. Vrouwe oonagh pakte het beest op en stopte het in haar tas. Waarschijnlijk kon ze het dier nog wel voor een of andere spreukan gebruiken als proefkonijn ofzo. Anders kwam hij vast wel vanpas in een vanavond haar drankjes. Ze keek weer voor zich en zag een eindje verderop een jongen met een kat staan. Hij had een aparte energie. Vrouwe oonagh begon sluw te glimlachen. Deze jongen wou ze hebben in haar leger. Ze zou hem krijgen hoe dan ook.

Elliot liep langs wat mensen en hield Odin goed vast, anders zou hij het kleine katje zo kwijtraken tussen de menigte. Hij keek rond en zijn blik kruiste met de blik van een roodharig meisje. Om de een of andere reden gaf ze hem een naar gevoel, maar hij lette verder niet op haar, al was het wel moeilijk. Hij liep door en keek Odin aan, die terug keek en met haar staart kwispelde, alsof ze hem probeerde gerust te stellen. Elliot zuchte diep, en liep verder, terwijl hij wat vage beelden in zijn hoofd begon te zien. Er was een meisje... of een vrouw. Hij wist niet zeker welke het was, en ze had rood haar, net als het meisje wat hij net had gezien, maar voor de rest kon hij niet onderscheiden wat ze deed of wat ze zei. Het klonk raar en echo-achtig. Hij knipperde even met zijn hazelbruine ogen en keek op toen het visioen was afgelopen, een beetje verbluft over wat hij had gezien, of beter gezegt; niet had kunnen zien.

de jongen had vrouwe oonagh gezien. Het had geleken alsof hij haar herkende. Vtouwe oonagh bleef kort staan en keek naar de jongen hij kwam haar vaag bekend voor. Vlug begon ze weer te lopen hij was bijna verdwenen in de menigte voor haar. Haar fret lag om haar nek gekrult. Het beest had een paarse kleur. Vrouwe oonagh pakte hem op. " jij zorgt voor die kat" zei ze tegen het dier. Ze zetten haar op de grond en het beest negon meteen te rennen

Odin miauwde en werkte zichzelf uit Elliot's armen. Ze wou niet de hele tijd gedragen worden. Ze miauwde nog een keer en liep dan weg tussen de mensen door. Elliot snapte wat ze wou zeggen en wist dat ze wou rond kijken. Hij zuchte diep toen hij Odin niet meer zag en stopte zijn handen, die omhuld waren door zwarte handschoenen, in zijn zakken, terwijl hij in gedachten verzonken verder liep.

vrouwe oonagh zag hoeveel gerlia de fret tussen de mensen doorschoot op weg naar de jkngen en zijn kat. Zelfzelf begon ze iets harder te lopen. Ze moest de jongen in de gaten houden. De mensen gingen maar niet aan de kant ! Ze ergerde zucht er mateloos aan hoeveel langzaam ze allemaal liepen. Woedend duwde ze een paar kinderen tegen de grond. Wat later duwde ze een vrouwe op zij. Al de bootschappen rolden over de grond. Vrouwe oonagh liep gewoon door zonder iets te zeggen. O d8 allen al om te kijken. Ze moest drie jongen volgen

Elliot liep tussen de mensen door en zei pardon als hij per ongeluk iemand ermee aan stootte. Hij zuchte opgelucht toen hij uit de menigte was en ergens in een steeg stond, waar mensen doorheen liepen om aan de andere kant van de stad te komen. Gelukkig was het er niet zo druk en had Elliot genoeg ruimte om er adem te kunnen halen. Hij zag Odin weer terug komen en ze miauwde klaaglijk. Elliot grinnikte zachtjes en tilde zijn kat weer op. 'Ja, ik weet het. Het is veel te druk hier.'

Vrouwe Oonagh zag de jongen een steegje in lopen en ze beukte een paar mensen aan de kant om er langs te kunnen. Ze mocht hem niet uit het oog verliezen! Gerlia was braaf achter de kat aan gegaan. Ze was bijna dichtbij genoeg om het beest te bijten en gif in te spuiten toen het dier ineens werd omhoog getild. Boos siste Gerlia. Vrouwe Oonagh had de jongen nu bijna in gehaald. Ze strekte zich uit en legde een hand op zijn schouder.

Elliot voelde een hand op zijn schouder en keek om. Hij zag het roodharige meisje voor hem staan en wist even niet wat hij moest doen. Ze gaf hem echt een naar gevoel. Het liefst zou hij nu wegrennen, maar wat als zijn gevoel het fout had? Dan had hij het meisje gekwetst en dat was niet bepaald vriendelijk, dus hief hij zijn stem en vroeg zachtjes; 'Kan ik je helpen?'

Vrouwe oonagh zei niks en keek de jongen alleen maar aan. Ze pakte zijn hand om hem mee te nemen. : " kom even mee jongen." Zei ze fluisterend. Gerlia kroop omhoog naar haar nek en ging daar om haar hals liggen. Vrouwe oonagh knipte in haar vingers en ineens was het steegje leeg en waren. Zij de enige die nog in hwt syraatje waren.

Elliot keek haar aan tot ze antwoord zou geven, maar toen ze zijn hand nam schrok hij wel. Wat wou ze nou precies van hem? Hij trok zijn hand los van haar met het gevoel dat hij dat niet had moeten doen en stapte wat achteruit. Hij trok instinctief een mesje uit zijn mouw, maar deed het zo dat het niet zichtbaar was dat hij een mesje trok. Hij verstopte het mesje in zijn handpalm, die hij lichtjes gebald hield, zodat het mesje verstopt bleef. Odin zag de fret om de hals van het meisje en maakte een zacht krassend geluid, alsof ze het liefst de fret zou aanvallen.

Vrouwe Oonagh keek de jongen boos aan. Dat had hij niet moeten doen. Boos siste ze naar hem, maar wel zo dat hij het niet hoorde. Ze pakte Gerlia vast en begon het dier te aaien. Langzaam liep ze naar de jongen toe. Ze moest dus haar andere methode toe passen. Ze ging vlak voor de jongen staan en legde haar hand op zijn wang. Met een korte zwiep van haar vinger sneed ze in zijn wang. Er kwam bloed aan de nagel te zitten die ze had gebruikt en ze likte het eraf. Ze boog naar hem toe en legde een hand op zijn schouder. Ze boog nog wat verder voorover, zodat ze vlak bij zijn oor was. "Je interreseerd me" Fluisterde Vrouwe oonagh in zijn oor.

Elliot wachtte af op wat het meisje zou doen en hield zich op zijn hoede. Wat hij niet verwachtte was dat ze haar hand op zijn wang zou leggen, en heel even overwoog hij om haar hand gewoon af te snijden, maar wachte rustig af. Hij zou pas aanvallen als zij aanviel. Toen voelde hij opeens een steek door zijn wang, en legde zijn hand op het sneetje dat begon te bloeden ookal was het maar een klein drupje bloed. Hij walgde toen ze het bloed van haar nagel af likte, alsof ze een of andere kannibaal was. Hij besloot actie te nemen toen ze zich naar zijn oor boog en hief met een snelle beweging zijn hand, waarin hij het mesje eerst rond draaide en daarna het lemmet tegen het meisje haar hals drukte. Hij sneed nog niet. 'Wat wil je van me?' siste hij.

"Zoals ik al zei. Je interesseerd me." Zei Vrouwe Oonagh koelbloedig. het deed haar niks dat de jongen haar een lemmet voor de keel hield. Langzaam bracht ze haar hand omhoog en pakte zijn pols vast. Heel lichtjes zodat hij niet zou denken dat ze iets wou doen. "Ik kan jou erg goed gebruiken." Zei ze. Ze had Gerlia laten vallen. Gerlia keek heel even boos naar haar baasje en draaide zich toen naar de kat toe. Ze sloop naar het dier toe.

'Gebruiken voor wat? En wie ben je eigenlijk?' gromde Elliot kil en hield zijn mesje nog steeds op dezelfde plek. Hij keek haar met felle ogen aan, en was niet bang om haar te doden. Toch deed hij het niet. Hij wou eerst weten waar ze hem voor wou gebruiken en daarna zou hij haar pas doden, ookal leek ze hem erg sterk. Odin zag de fret, en boog zich door haar poten. Ze keek heel waakzaam naar de fret met haar blauwe ogen, wachtend tot die zou aanvallen. Odin was een heel slimme kat, en rende niet snel weg, zoals andere.

Vrouwe Oonagh begon te grinniken. "Jij kan mij helpen mijn doel te bereiken." Zei ze en ze begon nu heel hard te lachen. Het klonk dood eng. Ze knipte met haar vingers en veranderde haar haar in een groene kleur. "Dit soort dingen kan ik en ik heb zo het idee dat jij ze ook kan." Ze ze tegen hem.

Elliot vertrouwde haar nu helemaal niet meer. Die lach liet rillingen over zijn rug lopen. 'Dat je het even weet; ik ga helemaal niks voor jou doen. Dus laat me gewoon gaan, oke?' vroeg hij met een kille stem. Hij drukte zijn mes dreigend iets harder tegen haar keel. Als ze hem nu niet liet gaan, zat er niks anders op dan haar te doden.

"Ik laat jou helemaal niet gaan." Zei Vrouwe Oonagh. "Je kunt niet eens gaan." Ze lachte liefjes. Ze herrinerde zich nu waarvan ze de jongen had herkend. Ze had hem als jongen al ingelijfd. Ze had hem weer laten lopen omdat ze hem later pas had kunnen gebruiken maar ze had ervoor gezorgd dat hij altijd aan haar zou gehoorzamen. "Jij hebt een litteken op je rug. Dat doet je gehoorzamen aan mij!" Riep ze en ze hief haar arm in het gebaar dat ervoor zou moeten zorgen dat de jongen niet meer kon bewegen.

Elliot keek haar kil aan en stond op het punt om haar keel door te snijden, maar opeens kon hij zich niet bewegen. Alsof al zijn spieren in een keer bevroren waren. 'Wat... wat heb je gedaan?' gromde hij en probeerde zich te bewegen, maar trilde alleen. Hij zat als een muis in de val, en kon nergens heen. Hij keek Vrouwe Oonagh aan en herkende haar echt ergens van... Maar waarvan? Hij groef diep in zijn verleden, en uiteindelijk had hij het antwoord. Dit was het meisje dat hem het litteken op zijn rug had bezorgd. Vrouwe Oonagh, heette ze.

Vrouwe Oonagh grijnsde gemeen " ik zei toch dat het me zou gehoorzamen? " vroeg ze evil lachend. " ik zei het toch!" Riep ze uit en ze begon keihard te lachen. Ze gooide haar hoofd in haar nek en lachte alsmaar door. Sluw keek ze de jongen aan." Zeg me het naam, jongen"

Aylin liep met Daniel, een van haar oudere halfbroers, door de drukke stad. Ze kwamen net terug van de smid maar Aylin wilde per se nog even door de stad om wat winkels langs te gaan. Het was de hun vader hen had verboden om elkaar alleen te laten vandaag, anders was Daniel allang weggeweest.

Elliot kneep zijn ogen dicht en probeerde zich alsnog te bewegen, maar het had geen nut. 'Gaat je geen barst aan...' gromde hij toen ze om zijn naam vroeg en opende zijn ogen weer. Hij keek haar fel aan, en was niet van plan haar ook maar iets te vertellen. Al zou ze hem martelen tot hij zou sterven. Het maakte hem niks uit. Hij zou ook liever sterven dan aan haar te gehoorzamen.

Vrouwe Oonagh liet een grommend geluid horen. Deze jongen was erg vervelend. Ze maakte een gebaar met haar handen wat voor helse pijn zou zorgen. "Je zal met gehoorzamen! " riep ze woedend.